ร้อยห้าสิบเก้า

หลังจากเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ฉันก็ตัดสินใจว่าชาตินี้คงพอแล้วกับการตกปลา

ตอนนี้ทะเลสงบนิ่ง เรือยอชต์ลอยเอื่อย ๆ อยู่ใต้ท้องฟ้าที่ไร้เมฆ แต่ร่างกายของฉันยังคงสั่นสะท้านกับความทรงจำของน้ำที่เย็นเฉียบ แรงดึงของกระแสน้ำ และวงแขนของเจมส์ที่รัดรอบตัวฉันตอนที่เขาลากฉันกลับขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือ

ฉันยิ้มบาง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ